Jóla jóla

Já, jólastemningin kom yfir mig um helgina. Aldrei upplifi ég komu jólanna jafn sterkt og inni í húsi úti á landi um kvöld, við opinn himinn (jafnvel fullt tungl til að fullkomna klisjuna), dimm fjöll allt í kring og snjórinn fellur í stórum dúnhnoðrum...

Jólin komu á laugardagskvöldið í Hallein. Mér fannst ég næstum vera komin heim og hugsaði með mér að við gætum nú alveg eins búið í litlum bæ í Salzburgarlandi með skökk hús og tveggja metra breiðar götur.

... Ég hætti við daginn eftir þegar ég sat í strætó á leiðinni á jólamarkaðinn í Salzburg. Fyrir framan mig sat tíu ára gutti og þegar hann opnaði munninn stirnaði ég upp. Aldrei, aldrei, aldrei í lífinu mega börnin mín tala svona ljóta mállýsku. Ég á ekki til orð til að lýsa því babli sem hann lét út úr sér. Það var samansafn einkennilegustu hljóða sem ég nokkurn tíma hef heyrt nokkurn mann láta út úr sér.

Jólamarkaðurinn í Salzburg (sem nota bene yfirtók allan hinn sögulega miðbæ borgarinnar) var hin mesta skransala sem maður getur hugsað sér. Eins og raunin er jú yfirleitt með þessa markaði. Fyrir það fyrsta skil ég ekki hvernig hægt er að framleiða svona mikið af ljótu dóti. Fyrir það annað var verðið gjörsamlega uppúr öllu valdi. Þá held ég að það sé skárra að sjoppa í Penzing bara, ha, eða í Meidling, þar sem maður fær sama draslið, en hins vegar á spottprís. Og glögg og púns getur maður sömuleiðis keypt hér í bæ á þrjár Evrur. Pöhh!

Auk þess var markaðurinn þéttsetinn af Ítölum, Þjóðverjum, Rússum og ég veit ekki hvaða útlendingum öðrum sem voru á höttunum eftir ekta austurrísku hygge! Það var ekki þverfótandi fyrir æstum skrílnum sem jú allur vildi kaupa kaupa kaupa sig fullan af jólastemningunni. Við Bernhard reiknuðum ekki með að fá meiri jól útá að kaupa, þannig að við kíktum bara. Í sjónvarpinu sama kvöld var tekið viðtal við nokkra af þessum sömu skransölum og þeir sögðu margir: "Uppáhalds kúnnarnir eru Ítalarnir. Þeir eru kaupglaðir. Hinir skoða bara."

Jeps, við horfðum MIKIÐ á sjónvarpið um helgina. Enda komin með sjúklega löngun eftir margra mánaða sjónvarpspásu. Og það var vont. Mjög vont. Ég held að ég hafi aldrei á ævinni horft á jafn mikið rusl í einum trekk. Og það þess vitandi!!! Ótrúlegt.

Ég er alveg að sjá það að í jólamánuðinum verður kitsch inn. Merkilegt nokk. Á mörgum hurðunum í stigaganginum er búið að hengja jólakransa, sem er alls ekki slæmt. En það sem er slæmt er að þeir eru skemmtilega misjafnlega fallegir. Sumum jaðrar við að vera úr geymslunni hjá afa, síðan á sjötta áratugnum. Hins vegar er það mjög eðlilegt og jafnvel bráðnauðsynlegt að skreyta á sinn hátt, og svona krans getur í rauninni sagt mikið um hver býr á bak við dyrnar. Það er í sjálfu sér athyglisvert og ætti fólk jafnvel að skreyta dyrnar hjá sér allan ársins hring.

Lifi ornamentið!